The Basic Principles Of นิทานรัก

The Basic Principles Of นิทานรัก

Blog Article

ชายคนหนึ่งนั่งตกปลามาเกือบทั้งวัน แต่ไม่ได้ปลาสักตัวเดียว เขาจึงล้มเลิกความตั้งใจและคิดจะกลับบ้าน ทันใดนั้น ก็มีปลาตัวหนึ่งติดเบ็ด แต่เป็นปลาตัวเล็กนิดเดียว เจ้าปลาน้อยอ้อนวอนขอชีวิต “ปล่อยให้ข้า ถ้าวันนี้ไว้ชีวิต ในวันข้างหน้าจะเติบโตเป็นปลาใหญ่ เนื้อแน่น ให้ท่านได้จับกิน” คนตกปลาบอกว่า เขาไม่รู้ว่าวันข้างหน้า ปลาน้อยจะหลงมาติดเบ็ดอีกหรือเปล่า พูดจบก็จับปลาใส่กระป๋องแล้วเดินกลับบ้าน

เมื่อถึงเวลาอาหารค่ำ  ยูนั่งรอพี่ชายด้วยใจจดจ่อ  แต่เมื่อเวลาผ่านไป  ฮัคก็ยังมาไม่ถึงบ้านเสียที  ยูทั้งห่วงพี่ชาย, กังวลและเหงาอย่างบอกไม่ถูก  ตั้งแต่เกิดมา.

เทคนิคทำให้เด็กสนใจเรียนด้านวิทยาศาสตร์

แต่ความฝันที่เคยสวยงามความรักเราวันนี้มันเลือนลาง

นิทานวันอาทิตย์ แม่ไก่กับเจ้าจระเข้

นิทานชุด แม่มดกับเพื่อนซี้ แม่มดใจดี

นิทานสั้นพร้อมข้อคิด ผู้แต่ง ลูกหมีสามตัว

“ทำไมเพื่อน ๆ โดยเฉพาะเจ้าลูกหนูถึงดูมีความสุขมากเหลือเกินนะ”

นิทานชุดหมู่บ้านย้อนเวลา หมู่บ้านย้อนเวลา

ทันทีที่เพื่อนได้รับน้ำใจจากเพื่อน นิทานรักของสองเรา ลูกสัตว์ที่ได้รับน้ำใจจากลูกหนูก็ยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนลูกหนูก็ยิ้มอย่างอิ่มใจแล้วเริ่มลงมือกินอาหารกลางวันพร้อมกับพูดคุยกันอย่างออกรส

อยากจะเขียนมันให้สวยงามให้เหมือนที่วาดฝันไว้ด้วยกัน

และแล้ว เจ้าหญิงกับชายหนุ่มก็ได้แต่งงานกัน แล้วทั้งคู่ก็สร้างปราสาทหลังเล็ก ๆ อยู่ด้วยกันในสวน โดยมีเหล่าต้นไม้เป็นพยานแห่งความรักของพวกเขาทั้งสอง 

ทุกวัน  ฮัคจะตื่นนอนแต่เช้าแล้วออกจากบ้านไปทำงานในโรงงานตุ๊กตาที่อยู่ในตัวเมือง  ส่วนยูก็จะไปเรียนหนังสือที่โรงเรียน แล้วกลับมาทำงานบ้านต่าง ๆ รวมทั้งทำอาหารค่ำเอาไว้รอพี่ชาย  แม้บางครั้งยูจะเหงาบ้างที่ไม่มีพ่อกับแม่คอยอยู่ใกล้ ๆ และต้องรอพี่ชายกลับจากโรงงาน  แต่เด็กน้อยก็ยังคงอุ่นใจ เพราะเธอรู้ดีว่าพี่ชายมีความรักให้เธอไม่แพ้พ่อกับแม่

ตอนพักเที่ยง…ลูกหนูมักนั่งกินข้าวกับเพื่อน ๆ ที่โรงอาหารของโรงเรียนอยู่เสมอ  กล่องข้าวของเพื่อนในห้องบางทีก็มีอาหาร บางทีก็ว่างเปล่าเหมือนกัน  ถ้าลูกหนูเห็นใครไม่มีอาหาร มันก็จะแบ่งอาหารจากปิ่นโตใบจิ๋วให้เพื่อนด้วย ในทางกลับกัน หากวันใดที่ปิ่นโตของลูกหนูว่างเปล่า เพื่อน ๆ ก็จะแบ่งอาหารจากกล่องข้าวมาให้ลูกหนูคนละนิดละหน่อย แม้อาหารอาจมีน้อยกินกันไม่ค่อยอิ่ม แต่ลูกหนูและเพื่อน ๆ ก็อิ่มใจทุกครั้งที่ได้กินอาหารเที่ยงร่วมกัน